DNS en zijn functies begrijpen en hoe DNS werkt op computernetwerken

Elke keer dat u een pagina bezoekt opinternet, gebruikers typen meestal de domeinnaam waartoe ze toegang willen. Als u bijvoorbeeld een Facebook-pagina wilt openen, typen we zeker www.facebook.com in de browser op de computer.

Eigenlijk, achter het domeinadres,bevatte een IP-adres dat de locatie van een pagina definieert. Dit IP-adres kan worden vertaald vanuit een domein met DNS. Voordat men kennis maakte met DNS, gebruikte het begin van computernetwerken HOSTS-bestanden die informatie bevatten over de naam en het IP-adres van de computer.

Dit type bestand is ook erg lastiginefficiënt voor internetgebruikers omdat we de nieuwste versie van het HOSTS-bestand naar elke locatie op het internetnetwerk moeten kopiëren. Daarom is DNS gemaakt om de rol van het HOSTS-bestand te vervangen. Meteen de volgende verdere uitleg van het begrip DNS, DNS-functies, DNS-structuur, DNS-hiërarchie en hoe DNS werkt.

Definitie van DNS

Domain Name System of gewoonlijk afgekort als DNS iseen systeem dat functioneert om IP-adressen te vertalen naar domeinnamen of vice versa, van domeinnamen naar IP-adressen. De hostcomputer verzendt dus vragen in de vorm van computernamen en domeinnaamservers die vervolgens door DNS in IP-adressen worden toegewezen.

DNS werd in 1983 ontdekt door Paul Mockapetris, met initiële specificaties van RFC 882 en 883. Vier jaar later, in 1987, werd de DNS-specificatie ontwikkeld tot RFC 1034 en RFC 1035. DNS is nuttig voor het uitvoeren van datacommunicatie op een zeer breed internetnetwerk.

Vóór DNS werden HOST-bestanden gebruikt.TXT van SRI op alle computers die op het netwerk zijn aangesloten om adressen aan een naam toe te wijzen. Maar dit systeem heeft beperkingen, want elke keer dat één computeradres verandert, moet het systeem dat aan de computer is gekoppeld het HOST-bestand bijwerken. Aan deze beperking wordt vervolgens voldaan door de aanwezigheid van DNS.

Paul Mockapetris

Bijvoorbeeld wanneer u een typtBijvoorbeeld een websiteadres: detik.com, dan zal de DNS het vertalen naar een IP-adres: 203.190.242.69 zodat het door de computer kan worden begrepen. DNS wordt meestal gebruikt in applicaties die met internet zijn verbonden, zoals webbrowsers of in een e-mailservice. Daarnaast kan DNS ook worden toegepast op particuliere netwerken of intranetten.

Door DNS te gebruiken, hoeven gebruikers dat niet meer te doenonthoud het IP-adres van een computer of site op een internetnetwerk. Onthoud alleen de hostnaam of domeinnaam. Het kan zijn dat het IP-adres op een computer kan veranderen, maar de hostnaam kan niet worden gewijzigd. Daarom is DNS vaak consistent. DNS is zeer eenvoudig te implementeren met internetprotocol zoals TCP / IP.

DNS-functie

DNS heeft zeker een eigen functie in het internetnetwerk. Hier zijn er een paar:

1. Computeradressen in een netwerk identificeren : elke computer aangesloten op het netwerkhet internet moet een eigen IP-adres hebben. Met de DNS kan het internetnetwerk de computer vervolgens in kaart brengen als een klein onderdeel dat op het netwerk is aangesloten.
2. Als aanbieder van IP-adressen voor elke host : eigenlijk elke websiteontwikkelaareen host nodig hebben zodat de website voor het grote publiek toegankelijk is. Met DNS wordt het IP-adres van elke host geïdentificeerd, zodat elke host zijn eigen IP-adres heeft.
3. E-mailserver verzamelen : Telkens wanneer de mailserver werkt om een ​​e-mail te ontvangen of door te sturen, worden de gegevens gecontroleerd door DNS.
4. Transcripteer domeinnamen naar IP-adressen : elke website op internet heeft een domeinafzonderlijk, zoals .com, .org, .id, enzovoort. Via een browser wordt meestal het adres van een site weergegeven in de vorm van zijn domein. DNS kan domeinen vertalen naar IP-adressen en vice versa.
5. Maakt het gemakkelijker voor gebruikers om IP-adressen niet te onthouden : Als er geen DNS is, zal het netwerk dat niet doentoegang hebben tot het adres dat in de webbrowser is getypt. Als we bijvoorbeeld toegang willen hebben tot www.google.com, zonder DNS, kan de computer de Google-pagina niet vinden omdat het IP-adres niet is geïdentificeerd.

DNS-databasestructuur

DNS kan ook een database worden genoemddie wordt gedistribueerd met behulp van het concept van client en server. Er is een server die verschillende informatie bevat die kan worden gegeven aan klanten die er gebruik van maken.

De structuur van de DNS-database kan worden vergelekenboomstructuur omgekeerd, met de piek in de vorm van een wortelknoop. Binnen elk knooppunt in de boom staat informatie zoals .org, .com, .edu, enz. Die relatief zijn ten opzichte van de top van het hoofdknooppunt. Als in het UNIX-bestandssysteem de bovenkant van de hiërarchie wordt aangeduid met "/", wordt de DNS aangeduid met "." (periode).

Hiërarchie van DNS

DNS-hiërarchie

In DNS is er een hiërarchie die wordt gebruikt om componenten van een domein te groeperen. Domeinen zijn als volgt gegroepeerd in een hiërarchie:

1. Hoofddomein : is de top van de hiërarchie uitgedrukt in punten. Het heeft de eigenschap om bijvoorbeeld punten achter een domein toe te voegen ru.wikipedia.org (punt (.) achter .org is het root level domein)

2. Topleveldomein : is een woord dat zich in de meest rechtse positie van een domein bevindt, of als het aan de achterkant wordt gelezen. Bijvoorbeeld voor ru.wikipedia.org, dan is het hoofddomein ".org'. Domeinen op het hoogste niveau kunnen bevatten domein op het tweede niveau en ook gastheer. Over het algemeen is het topleveldomein verder onderverdeeld in twee, namelijk:

• GLTD (Generic Top Level Domain) : is een TLD die algemeen is, bijvoorbeeld :.com (voor commerciële doeleinden), .edu (voor onderwijsinstellingen), .gov (voor overheidsinstanties), .org (voor non-profitorganisaties) en .net (voor netwerkorganisaties)
• CCLTD (Country Code Top Level Domain): TLD op basis van landcode, bijvoorbeeld. Id (voor Indonesië), .us (Verenigde Staten), .my (Maleisië), enzovoort.

3. Tweede niveau domein : kan andere hosts en domeinen bevatten, of wordt vaak subdomeinen genoemd. Bijvoorbeeld op het domein ru.wikipedia.org, dan is het domein op het tweede niveau "Wikipedia'.

4. Derde niveau domein : is een woord dat zich links van het domein op het tweede niveau bevindt en wordt begrensd door punten. Bijvoorbeeld voor het domein ru.wikipedia.org, dan "ru"Is het domein op het derde niveau.

5. Hostnaam : woorden die bijvoorbeeld aan de voorkant van een domein staan www.nesabamedia.comdan www is de hostnaam. Als een domein een hostnaam gebruikt, wordt er een FQDN gemaakt (Volledig gekwalificeerde domeinnaam) voor elke computer. Op die manier wordt het bestaan ​​van DNS over de hele wereld verspreid, waarbij elke organisatie verantwoordelijk is voor een database met informatie over hun respectieve netwerken.

Hoe DNS werkt

Voordat u weet hoe DNS werkt, moet u er rekening mee houden dat de DNS-manager uit 3 componenten bestaat, namelijk:

1. DNS-resolver : is een client die de computer van de gebruiker is, de partij die DNS-verzoeken doet vanuit een toepassingsprogramma
2. Recursieve DNS-server : is een partij die een zoekopdracht uitvoert via DNS op basis van het verzoek van de resolver en vervolgens een antwoord geeft aan de resolver.
3. Gezaghebbende DNS-server : de partij die reageerde na recursief zoeken. Het antwoord kan een antwoord zijn of een delegatie naar een andere DNS-server.

Om zijn werk te kunnen doen, heeft de DNS-server een clientprogramma met de naam nodig resolver om elke gebruikerscomputer mee te verbindenDNS-server. Het betreffende resolverprogramma is een webbrowser en e-mailclient. Dus om verbinding te maken met de DNS-server, moeten we een webbrowser of e-mailclient op onze computer installeren.

Hoe DNS werkt

Uit de bovenstaande afbeelding kunnen we als volgt enigszins beschrijven hoe de DNS-server werkt:

1. DNS-resolver zoekt hostadressen naar HOSTS-bestanden. Als het gezochte hostadres is gevonden en opgegeven, is het proces voltooid.
2. DNS-resolver doorzoekt de cachegegevensdie door de resolver is gemaakt om de resultaten van het vorige verzoek op te slaan. Als dat zo is, dan opgeslagen in de cachegegevens en de resultaten worden gegeven en voltooid.
3. DNS-resolver zoekt het eerste DNS-serveradres dat door de gebruiker is opgegeven.
4. De DNS-server is toegewezen om domeinnamen in de cache op te zoeken.
5. Als de door de DNS-server gezochte domeinnaam niet wordt gevonden, wordt de zoekopdracht uitgevoerd door te kijken naar het databasebestand (zones) dat eigendom is van de server.
6. Als het nog steeds niet wordt gevonden, zoek dangedaan door contact op te nemen met een andere DNS-server die nog steeds is gekoppeld aan de betreffende server. Als het is gevonden en vervolgens in de cache is opgeslagen, worden de resultaten aan de client gegeven (via een webbrowser).

Dus, als wat wordt gezocht in de eerste DNS-serverniet gevonden. Het zoeken gaat verder op de tweede DNS-server enzovoort met dezelfde 6 processen als hierboven. Opgemerkt moet worden dat het zoeken van de client naar een aantal DNS-servers bekend staat als het iteratieve zoekproces, terwijl het domeinzoekproces tussen DNS-servers bekend staat als een recursieve zoekterm.

Sterke en zwakke punten van DNS

DNS heeft zijn eigen voor- en nadelen bij toepassing op het internetnetwerk. De voordelen van DNS komen tot uiting in de volgende punten:

1. De pagina van een site (website of blog) wordt gemakkelijker te onthouden.
2. DNS-configuratie is heel eenvoudig voor de beheerder.
3. Bij gebruik van DNS verandert het hostnaamadres niet, ook niet als het IP-adres van een computer is veranderd. Dat wil zeggen, het gebruik van DNS is redelijk consistent.

Er zijn echter ook tekortkomingen in het DNS-systeem, namelijk:

1. Er zijn beperkingen voor gebruikers om te zoeken naar domeinnamen voor hun sitepagina's. Sommige domeinnamen worden mogelijk al door andere partijen gebruikt.
2. Het is niet gemakkelijk te implementeren.

Dat is het artikel over het samen begrijpen van DNSandere zaken met betrekking tot DNS. Met deze DNS kan het systeem eenvoudig een domein (nesabamedia.com) vertalen naar een IP-adres (216.58.197.3) en vice versa.